روستای زیبای ولیلا , بیشه های انجیلی و آبشار زیبای ولیلا که در آغوش این طبیعت آهسته گرفته , یک کدام از زیباترین هدف های برای درختان گردان و گردشگرانی است که دل به هجرت می سپارند . با مسافرت به سوادکوه مازندران و تماشا از این جنگل‌ها , می توانید خاطره‌ای به یادماندنی از فضای سبز بکر این حیطه برای خویش رقم بزنید .
روستای جذاب ولیلا در حوزه زیرآب از توابع سوادکوه واقع شده‌است . حیطه و فضای سبز سوادکوه نامی آشنا برای هوا داران درختان به خصوص گردشگرانی است که به صورت مختص به بخشها بکر و جنگلی عشق دارا‌هستند .
ولیلا برای آن دست از طبیعت دوستانی که تصمیم به اقامت های کوتاه ( یک تا یک‌سری روز ) در یک محیط آهسته و جادوکار دارا هستند با قابلیت گردش و راهپیمایی های کوتاه در حوالی قریه از شایسته ترین پیشنهادهای مسافرت است , چون محل قرارگیری آبادی در اواسط تپه‌های کم شیب و با طول کم این قابلیت و امکان را آماده می کند .
بعداز ساعتی راهپیمایی دردل جنگل به آبشار زیبای ولیلا می‌رسید , که گرچه از طول متعددی برخوردار نیست , ولی زیبایی وصف ناپذیرش توان ترک زودهنگام حوزه را از بشر سلب می کند .
علاوه بر این آبشار جذاب , جنگلهای این ناحیه نیز در فصلهای فصل بهار و فصل‌تابستان و نیز فصل پاییز از جذابیت متعددی برخوردارند . این جنگل ها اسم خویش را از انجیلی درختی می گیرد که سرسبزی و افسون خاصی به‌این جنگل‌ها بخشیده است .
انجیلی درختی است خیره کننده با قامتی بلند که طول آن به ۲۵ متر میرسد . برگ‌ها و تنه انجیلی بیشترین دقت را به خویش جلب می نماید . درخت انجیلی که جور پیروز بیشه های ناحیه سوادکوه است , در سه بهار , فصل تابستان و فصل‌پاییز رنگهای جذابی داراست که حس های متمایز را به تماشاچی منتقل می نماید . برگهای نورسته این درخت در فصل بهار بنفش مایل به قرمز رنگ می باشند , در فصل‌تابستان به رنگ سبز تیره و براق چشم می شوند و عاقبت در فصل‌پاییز به رنگهای متفاوت رنگ زرد برجسته , نارنجی رنگ سوخته و برجسته و قرمز رنگ روشن خالص درمی آیند . تنه درخت قهوه‌ای مایل به قرمز رنگ , صاف و صیقلی با لکه‌های قهوه‌ای روشن تا کرم رنگ است که در زمستان احساس گرما را به تماشاچی منتقل میکند . کلیه این ویژگی‌ها و بازی رنگ ها در‌این حوزه منجر می شود برای ساعاتی غرق در زیبایی درختان گردید و با فراغت از دغدغه های روزانه , لحظات آرامش گزیده را تجربه فرمایید . چوب انجیلی فراوان دشوار است و از این نظر در زبانهای فرنگی به چوب آهن مشهور است .
درصورتی که به‌این حیطه هجرت کردید , حتما نگاه دقیق تری به تنه درختهای انجیلی بیندازید , به دلیل آن که تعدادی درخت انجیلی همسایه یکدیگر , به طور معمول از محل تنه به نیز جوش می خورند و اگر چه فضای سبز مجزایی می‌باشند , البته ظاهرا در قالب یک تنه واحد و تنومند , کلونی ای از درخت را تشکیل می دهند که چشم انداز دوچندان زیبایی است . در شرایطی‌که بیشه های انجیلی روزی بارانی را تجربه نکرده باشند , پیاده روی در مسیر بیشه های انجیلی فراوان لذت بخش و راحت است . در غیر این صورت به خاطر لغزنده بودن مسیر حتما به کارگیری از کفش مطلوب الزامی است . در روزهای ابتدایی فصل بهار که هنوز لاش برگ ها به طور کامل مجزاسازی نشده‌اند , گونه های خزندگان را در لابه‌لای برگ‌ها می توانید ملاحظه کنید . تنوع و جذابیت رنگ پروانه های فراوانی که در حین مسیر می بینید , مضاعف دلنشین است . هرچند برنده خزندگان جمهوری اسلامی ایران سمی نیستند , ولی در‌حالتی که سوابق آلرژی پوستی دارید ; از لمس آن ها دوری کنید .
جنگلهای انجیلی و آبشار جذاب آن , در تمام فصول سال زیبایی یگانه خویش را دارا هستند , البته در‌صورتی‌که در ادامه شایسته ترین زمان برای هجرت میباشید , از اردیبهشت ماه ماه تا آخرها فصل پاییز شایسته ترین زمان برای هجرت بدین درختان وصف ناشدنی است .
مسیر دسترسی
چهت نیل به جنگل های انجیلی سوادکوه بایستی مسیر جاده فیروزکوه را در پیش بگیرید . بعداز وصال به عرصه شهر زیرآب , در راستای راست ادامه مسیر دهید تا به روستای «اتو» برسید . بعداز عبور از این ده , یک دوراهی خاکی مقابل تان قرار می گیرد . مسیر سمت چپ شمارا به روستای «ولیلا» می رساند . بعد از وصال به قریه , سراغ مسجد را بگیرید , چون در فضای روبروی مسجد , مکان قابل قبولی برای بوستان وسیله نقلیه موجود است . ضمن آنکه جاده خاکی روبروی این مسجد , مسیر جنبش به سوی روستای «سوخته سرا» و ( جنگلهای انجیلی ) سوادکوه را مشخص و معلوم می کند . مسجد دیوارهای کوتاهی دارااست و تشخیص آن در یک روستای کوچک فعالیت چندان دشواری نیست . روستای ولیلا در یک و نیم کیلومتری آبشاری به همین اسم جای دارد . با طی ۳ ساعت مسیر نسبتا کم شیب جنگلی می توانید به آبشار برسید . تمام مسیر پاکوب بوده و فلش های شبرنگ کوچکی که بر روی بعضا از درخت ها نصب شده به جهت یابی یاری می نماید . در انتهای مسیر چهت نیل به پای آبشار می بایست مقداری دست به سنگ گردید .
با اعتنا به مسافت ۴ ساعته این جنگل ها با تهران , قابلیت و امکان مهاجرت یک روزه بدین فضای آهسته برای گردشگران پایتخت نشین هم موجود هست .
